Objawy choroby okluzyjnej to m.in.:

– wrażliwość wielu zębów na bodźce termiczne (zimno_ lub smakowe (kwaśne, słodkie),

– ścieranie zębów (atrycja),

– pojawianie się ubytków przyszyjkowych,

– pękanie zębów, uzupełnień protetycznych, wypełnień lub ich utrata,

– zaciskanie i zgrzytanie zębami,

– bóle głowy, mięśni twarzy lub szyi, bóle stawów skroniowo-żuchwowych oraz klikanie, przeskakiwanie,

– szumy uszne.

Najczęstsze przyczyny: wady zgryzu, braki zębowe, urazy, nieprawidłowo wykonane wypełnienia lub uzupełnienia protetyczne, nieprawidłowo wykonane leczenie ortodontyczne, problemy laryngologiczne, niewłaściwa pozycja pracy lub pozycja w czasie snu, zaburzenia hormonalne, nieprawidłowości rozwojowe u dzieci wynikające z niewłaściwej diety (zbyt płynna) lub nawyków (np. obgryzanie paznokci).

Leczenie choroby okluzyjnej rozpoczynamy od szczegółowych badań diagnostycznych:

– wywiadu,

– cyfrowych badań radiologicznych – panoramicznych, tomograficznych i cefalometrycznych,

– cyfrowej dokumentacji fotograficznej,

– badania pacjenta,

– skanów wewnątrzustnych,

– aksjografii cyfrowej.

Na podstawie wyników badań stawiana jest diagnoza oraz ustalany jest szczegółowy plan leczenia. Aksjografia cyfrowa jest najdokładniejszą metodą pozwalającą na zobrazowanie ruchów stawów skroniowo-żuchwowych oraz pozwala na zaprojektowanie szyny zapewniającej fizjologiczne ustawienie żuchwy względem szczęki.

W leczeniu choroby okluzyjnej zawsze uczestniczą specjaliści wielu dziedzin. Jest to leczenie iterdyscyplinarne, z udziałem lekarzy stomatologów, protetyków, ortodontów, fizjoterapeutów, laryngologów, logopedów oraz psychologów. W trakcie leczenia bardzo często stosujemy szynoterapię, która pozwala na ustabilizowanie stawów skroniowo-żuchwowych we właściwej pozycji oraz wspomaga fizjoterapię, dzięki czemu uzyskujemy m.in. rozluźnienie mięśni narządu żucia.